Op 6 november stond me een eerste grote uitdaging te wachten met mijn crossfiets. Ik had hiervoor al enkele veldtoertochten in het Antwerpse meegereden maar een tocht van 60 km. over heuvelachtig terrein met 85 % onverharde wegen en 11 pittige beklimmingen dat was natuurlijk even anders!
De meeste maximum afstanden van organisaties zijn meestal zo rond de 40-45 km. Als het terrein min of meer vlak is zoals in mijn omgeving en de weersomstandigheden zijn goed (wat het dit najaar zeker was) dan kan je met je crosser er toch wel een serieuze lap op geven vind ik. Ik ben verre van een atleet, maar ik fiets wel dagelijks ongeveer 30 km. op en neer naar het werk dus ik durf te stellen dat ik wel over een basis conditie beschik. Deze tochten zijn naar mijn gevoel dan ook wat te kort. Ik fiets op de vlakke omlopen tegen een gemiddelde van 25-26 km/u dus ben ik over een afstand van 40 of 45 km. al na anderhalf uur weer terug. Daarom sprak mij de tocht in Kampenhout ook zo aan, hier zou het wel even anders zijn dacht ik en mijn stelling bleek te kloppen.
Ik vertrok rond 10.15u (beetje laat maar uitslapen mag ook een keer) en de aanloop was redelijk vlak. Wat mijn onmiddellijk opviel was de staat van alle die onverharde wegen. Onverhard ok, maar dit was echt wel van een andere categorie dan hier in de Kempen. Overal scherpe stenen, diepe putten en van alles en nog wat dat uit de grond stak. Ik vreesde wel een aantal lekke banden maar bleef gelukkig gespaard. Na een 15-tal km. kwamen in Kortenberg de eerste beklimmingen. Ik peddelde op mijn 36-25 nog wel naar boven maar had al door dat het moeilijk zou worden om de echt steile beklimmingen met deze crossfiets te kunnen bedwingen. Maar het was wel dolle pret! Ik voelde me goed en hield ondanks de klimmetjes er een pittig tempo in.
Na de eerste bevoorrading ging het er opnieuw stevig aan toe. Door mijn late vertrekuur waren er niet zo heel veel deelnemers meer onderweg maar na de splitsing van 60km. dunde de groep volledig uit. Een helling van 19 % werd me teveel en ik moest even voet aan de grond zetten. Enkele MTB-ers slaagden er wel in maar het kostte een enorme inspanning, misschien is het beter om zoals de echte crossers even te lopen? Tussen de eerste en tweede bevoorrading was het geen meter vlak, ik weet niet hoeveel hellingen (er werden er 11 opgegeven maar het leken er veel meer) en op de steilste helling van 21 % !!! (ik viel bijna achterover) gooide ik opnieuw mijn fiets over de schouders zoals de echte. Na de tweede bevoorrading werd het opnieuw vlak en was het terrein vergelijkbaar met Brasschaat, Kapellen, ... De benen voelden nog steeds goed en ik stak een tandje bij. Met 58 km. uiteindelijk op de teller kwam ik met een gemiddelde van 22.9 km/u aan de aankomst. Het was echt een zalige tocht en met 1700 deelnemers zal ook de organisatie zeer zeker tevreden zij. Noteer mij alvast maar voor volgend jaar ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten